91-Sems-Suresi
Şems sûresi Mekke’de nâzil olmuştur. 15 âyettir. İsmini, birinci âyette geçen ve “güneş” mânasına gelen اَلشَّمْسُ (şems) kelimesinden alır. Mushaf tertîbine göre 91, nüzûl sırasına göre ise 26. sûredir.
On bir kez üst üste yeminlerle insan nefsinin mâhiyetine dikkat çekilir. Onu kötülüklerden arındıranın kurtuluşa ereceği, aksine onu kötülüklere gömenin zarara uğrayacağı tekitle beyân edilir. Terbiye ve tezkiye edilmemiş nefsin insanın başına nasıl belâ olduğu Semûd kavmi misaliyle muşahhas hâle getirilir.
Mushaftaki sıralamada doksan birinci, iniş sırasına göre yirmi altıncı sûredir. Kadir sûresinden sonra, Bürûc sûresinden önce Mekke’de inmiştir.
Resûlullah (s.a.s.), kabilesine imamlık yapan Muaz b. Cebel’e, yatsı namazında uzun sûreler yerine Şems sûresi gibi kısa sûreler okumasını tavsiye etmiştir. (Buhârî, Ezân 63; Müslim, Salât 178)
Şems Suresi Ezberle
Şems Suresi Arapça Okunuşu
Şems Suresinin Türkçe Yazılışı ve Okunuşu
| 1. | Veşşemsi ve duhaha. |
| 2. | Velkameri iza tekaha. |
| 3. | Vennehari iza cellaha. |
| 4. | Velleyli iza yağşaha. |
| 5. | Vessmai ve ma benaha. |
| 6. | Vel'ardı ve ma tahaha. |
| 7. | Ve nefsin ve ma sevvaha. |
| 8. | Feelhemeha fücureha ve takvaha. |
| 9. | Kad efleha men zekkaha. |
| 10. | Ve kad habe men dessaha. |
Şems Suresinin Anlamı, Meali
